Afgelopen kerstvakantie was het zover. We hadden met het gezin al een jaar afgeteld naar deze winterweek waarin we eens mee gingen doen met het fenomeen ‘binge watching’. Vorig jaar hadden we dit gedaan voor de filmreeks van de ‘The Lord of the Rings’, en nu was het de beurt aan ‘The Hobbit’.
Voor enkele dagen waanden we ons in die prachtig magische wereld. Ik liet me helemaal betoveren en vroeg me plots af of ik in een andere dimensie misschien ook wel een elf was geweest. Vanuit een enorme drang naar ‘erbij horen’, bij die magische wereld, trok ik me terug in mijn kamertje, en spreidde een set kaarten voor me uit.
Ik was zo benieuwd wat het antwoord van de kaarten was op de vraag of ik misschien iets heb met de elfen... . Terwijl ik vurig hoopte op een antwoord als ‘ja, je hebt iets gemeen met deze prachtige wezens’, was het antwoord: ‘wees jezelf’.
Wow, dit was even een domper op mijn feestvreugde. Gewoon mezelf zijn, geen strijdende magische elf, maar een eenvoudige mens. Mezelf. Maar al snel kon ik dit antwoord naar waarde schatten. Want welk groter cadeau kan je krijgen dan te weten dat het enige wat je hoeft te doen op deze wereld is: jezelf te zijn.
Enkele dagen later kreeg ik er nog een mooie boodschap bij. Deze keer uit de dierenwereld. Op een ochtend waarin de halve wereld nog een roes lag uit te slapen, waren we met het gezin al op weg naar een vergeten dorp aan de haven. Even de sfeer opsnuiven daar op deze heldere winterochtend.
Mijn aandacht werd getrokken door een vogel die op een takje zat, net over de helling van de dijk. Ik probeerde steeds dichterbij te komen met mijn fototoestel, en tot mijn grote verbazing liet de vogel dit toe, tot ik op een afstand van 3 meter kwam.
In al die minuten dat ik langzaam dichterbij kwam, bekeek hij me af en toe, maar leek me net even interessant te vinden als het schip dat van de andere kant de haven kwam binnenvaren. Heel rustig bewoog hij zijn hoofd, turend in de verte, dan weer even naar mij, dan naar het rietveld vlak voor hem. Tenslotte vloog hij weg... .
’s Avonds zocht ik op wat het betekent als er een torenvalk op je pad komt, want dat was de vogel die ik had gezien. Blijkbaar kwam hij me vertellen dat je geduldig moet wachten tot het de juiste moment is om in actie te schieten. Dat is namelijk een van zijn kernkwaliteiten.
Ik was onder de indruk van zijn boodschap, en ook van het feit dat dit perfect aansloot bij de boodschap van de kaarten. ‘Wees jezelf, en wacht geduldig tot het juiste moment daar is om in actie te komen’. Dat wens ik hierbij van harte toe aan iedereen die dit leest.