De dood is nog zo een thema waar maar heel weinig over gepraat wordt in onze levens. Toen mijn dochter het had over die interessante boeken die we soms samen lezen (zie mijn vorige blog), verwees ze naar ons meest recente boek dat we samen hebben gelezen. Het boek gaat over doodgaan. Een thema dat de laatste jaren wat meer in ons leven kwam, en waar ik graag nog wat meer over wou weten.
En het boek heeft me zo erg aangenaam verrast! In de loop van de jaren had ik al heel wat info verzameld uit gesprekken met mensen, boeken uit andere culturen en filosofieën, zoals het tibetaans dodenboek. Het interessante daaraan vond ik dat ik zo zwart op wit wat meer te weten kwam over het stervensproces zelf. Hoe dit in zijn werk gaat.
Maar nog interessanter vond ik om meer te weten over alle verschillende meningen over wat er met onze ziel gebeurt als we sterven. Is dit leven gewoon alles wat er is, en worden we daarna opgeslokt door het niets? Of kunnen we inderdaad dan gewoon voor eeuwig verder rusten in de hemel? Of gaan we dan tijdelijk naar een soort tussentoestand, zoals in het tibetaans dodenboek staat vermeld, om daarna weer verder te gaan in een volgend leven?
We zullen het nooit met 100% zekerheid weten en kunnen vaststellen. En hierin dus alleen elk voor onszelf kunnen beslissen waarin we geloven. Mij geeft het ergens wel een mooi gevoel te weten dat onze ‘ziel’ eigenlijk nog verder leeft, als ons lichaam gestorven is. Of zoals ze dan weer bij de Indianen zeiden, de ziel zijn kleed heeft uitgedaan. En dat ze uit elk leven leert, even kan rusten, en dan weer verder kan gaan. Maar dit is enkel maar mijn gevoel hierrond.
Het verrassende aan het boek dat we nu aan lezen waren samen, is dat de schrijfster zich dit proces echt nog herinnert, van sterven in het vorige leven, tot het geboren worden in dit leven. Ze geeft in heel eenvoudige woorden meer uitleg over hoe zij dat ervaren heeft. En deze kennis kunnen lezen en er zelf bij voelen of het zou kunnen kloppen, dat alleen al geeft voor mij en mijn kinderen troost om met onze recente overleden dierbaren om te gaan. En is dan weer aanleiding om nog verder onze eigen idee te kunnen vormen over leven en sterven, en de zin van het leven op aarde!