Gisteren probeerde ik een blog te schrijven. En wat merkte ik: dat lukte me niet. Het was blijkbaar nog niet de juiste timing. Het aha moment was nog niet daar. En net dat besef, nodigde me dan uit om nu wel iets te kunnen schrijven. Want vandaag begreep ik dat het daar net ook om gaat bij het onderwerp van deze blog: over juiste timing.
Pas op het moment dat jij diep van binnen voelt dat je huidige leven, zoals het nu is, met al je gewoontes, of misschien beter gezegd, met al je patronen in je contacten met anderen, geliefden, en jezelf, eigenlijk een lege doos is geworden, dat het je echt niet langer dient, meestal vind je dan pas de kracht om daadwerkelijk iets te gaan veranderen. Om een eerste stap te zetten van ‘overleven’ naar leven.
Want wat haalt het uit dat je kost wat kost samen zou blijven met iemand met wie je eigenlijk niet dezelfde waarden deelt? Wat haalt het uit om tot in de perfectie je taken uit te voeren, als jij daardoor onderuit gaat? Wat haalt het uit om een ander te ‘pleasen’ om de lieve vrede te bewaren als die ander eigenlijk gewoon altijd zijn idee wil laten domineren bovenop dat van anderen?
Wat haalt het uit om krampachtig alle ballen in de lucht te houden door een fulltime job te combineren met de volledige zorg voor het gezin en het huishouden als je gevoelig lichaam dat eigenlijk niet toelaat? Wat haalt het uit om nog veel contact te hebben met iemand die je eigenlijk nooit gezien heeft in wie jij bent?
Hoe bijzonder is het dat ik in mijn praktijk de afgelopen weken er getuige van mocht zijn hoe dit op zoveel verschillende manieren in mensen hun leven kan gebeuren, dat omslagpunt ervaren en vervolgens anders beginnen te leven, meer volgens hun eigen waarden.
Natuurlijk was het bij al deze mensen nog niet direct rozengeur en maneschijn. Want vergis je niet, bij het bewandelen van dit nieuwe pad, zal je af en toe nog in angst gaan, net omdat het allemaal nog nieuw is, en dan is de neiging groot om terug naar het oude vertrouwde leven te gaan. Maar besef dat dit heel menselijk is.
Toen je als peuter leerde wandelen, ging dit toch ook letterlijk gepaard met vallen en opstaan? En had je soms ook een helpende hand nodig? En soms zal je dus in die overgangsfase van overleven naar leven, merken dat ook daar advies en hulp misschien wel welkom zijn. En zal je ook vaststellen dat je nog geduld met jezelf mag hebben, alert zal moeten zijn ook, om niet in je oude gewoontes te vervallen.
Een tip daarbij is trouwens om jezelf geen al te grote doelen te stellen in dat omgooien van je leven. Laat het maar ontvouwen, thema per thema, en stap per stap. Alles hoeft niet zozeer tegelijk te gebeuren. Bovendien kan het leven, en genieten van het leven, in hele kleine dingen zitten, zoals het bewonderen van een mooie roos in je tuin!
Zoals een wijs man mij ooit zei toen ik zelf op dat omslagpunt was: ‘Als je een heel leven met een steentje in je schoen hebt rondgelopen, is het erg wennen om nu zonder dat steentje rond te lopen’. Geef het dus maar gerust ook tijd!
Maar het is wel degelijk de bedoeling om in goed passende schoenen, zonder storende elementen erin, je leven te bewandelen, uiteindelijk meer comfortabel ook 😊, en maakt de moeite van het vallen en opstaan meer dan waard!