Ik schrijf de titel heel bewust met een kwinkslag naar die o zo bekende zin, to be or not to be. Want zo voelt de vraag of je je laat vaccineren of niet toch wel een beetje in deze tijd. Want aan je beslissing om je al dan niet te laten vaccineren hangt toch wel veel af. Met die beslissing kom je namelijk onherroepelijk terecht in het kamp voor of het kamp tegen.
Wat ik best wel spijtig vind, en zoals je kan zien een frons op mijn voorhoofd op bovenstaande foto tot stand brengt 😊, omdat ik eigenlijk wel sympathie heb voor de meningen die heersen in beide kampen. Ja, als het vaccineren bijdraagt tot een vermindering van het aantal mensen die ernstige gevolgen kunnen ervaren van het corona virus, is dat wel een mooie zaak. (uitgaande van het feit dat ik dan dus geloof in de werking van zo’n vaccin). Ja, als niet vaccineren bijdraagt tot het aanmoedigen van ons natuurlijk systeem om zelf te leren vechten tegen het virus dankzij inzet op het verhogen van het immuunsysteem, is dat ook een mooie zaak (uitgaande van het feit dat ik geloof in de kracht van de werking van ons eigen immuunsysteem).
Meerder mensen met wie ik sprak, hadden het erover dat het vaccineren nu toch wel gekoppeld is aan sociale druk. En dat dit de beslissing dus ook moeilijk maakt. Daarom probeer ik met heel dit thema, een beetje hetzelfde te doen als met een ander thema, waar, jawel, ook sociale druk op ligt, maar denk ik bijna niemand bij stilstaat. Zo krijg je voor elke schoolvakantie wel de vraag: waar gaan jullie dit jaar op vakantie? Niet de vraag: gaan jullie dit jaar met vakantie? Nee, er wordt eigenlijk wel vanuit gegaan dat je met vakantie gaat. Want dit is in onze welvaartmaatschappij bijna een vast gegeven geworden. Zo was het de laatste jaren dus niet zo makkelijk om te zeggen dat we enkel een week met vakantie gaan. Of 2 dagen. Vanwege die verwachting die er is.
Maar ook op dat minder levensbeslissende thema heb ik geleerd om me niet zoveel van die druk of verwachtingen aan te trekken. Dus in die zin kan ik het iedereen dan ook maar aanraden om ook op het vlak van vaccinatie vooral in jezelf te gaan kijken. Te gaan voelen hoe jij je rond heel dat thema voelt, en dan te beslissen. En te weten dat er eigenlijk geen goed of slecht bestaat. Jij kan alleen maar met jouw inschattingsvermogen aan de hand van alle info die je om je heen hebt verzameld, en vervolgens met jouw gevoel, weten wat te doen.
Zo bedacht ik voor mezelf: OK, er is nu dit gegeven van het vaccin. Dit vaccin kan mijn gevoelig lichaam helpen beschermen tegen de negatieve gevolgen van het hebben van het COVID19 virus. Gevolgen waarvan ik bij enkele kennissen en vrienden toch heb vastgesteld dat die niet te onderschatten zijn (ivm de bescherming: daar ga ik nu dus even van uit, ik weet het: die bescherming is wel geen 100% en ook niet tegen alle varianten). Dit vaccin draagt ook bij tot het verminderen van het verspreiden van het virus (daar ga ik dus ook vanuit, en hierbij weet ik ook dat het niet 100% sluitend is), en dat vind ik toch ook wel een mooi gegeven vermits ik in mijn beroep met mensen in contact kom.
Dit vaccin kan mijn gevoelig lichaam misschien ook wel verstoren, in het opbouwen van mijn eigen immuniteit. Van dit vaccin weet ik niet wat het op lange termijn met mijn lichaam zal doen (net zoals ik dat ook niet weet bij het dagelijks gebruik van mijn GSM of bij het nemen van andere chemische medicijnen).
Deze gegevens heb ik op de weegschaal gegooid. Toen kreeg ik nog een tip om een homeopatisch middel te nemen dat energetisch de shock van het kunstmatig toedienen van een vaccin verzacht. Dit gaf me het duwtje in de rug om de sprong in het onbekende te wagen. De weegschaal helde over naar ‘to vaccinate’. Ondertussen heb ik mijn eerste prik gekregen, en wacht ik nu verder rustig af wat het me zal brengen… en hoop ik dat mijn proces om tot die beslissing te komen, je kan inspireren om op jouw manier ook tot jouw eigen beslissing te komen. Los van wat anderen denken, zeggen,… of los van wat jij denkt dat anderen graag hebben dat jij doet.