Katriens Blog

Onlangs bedacht ik me weer hoe ieder ouder er zo zijn eigen opvoeding op nahoudt. Bij veel kinderen om me heen, hoor ik de onvermijdelijke vraag aan hun ouders of grootouders komen: ‘mama, papa, waarom...?’, ‘oma, wat is dit?’,… En ik bedenk me dan hoe ieder ouder, grootouder, opvoeder,… zo verschilt in zijn antwoord. Zo herinner ik me nog goed dat onze zoon, toen hij 3 of 4 jaar oud was, aan ons vroeg hoe het kwam dat het licht aanging, als je de schakelaar aanklikte. Ik wi

Godzijdank zijn ze er! De boeken die ons inspireren. De workshops om ons bewust te maken dat er meer is in het universum dan de mens alleen. En dat al die dingen in het universum bovendien op wonderbaarlijke wijze met elkaar verbonden zijn. Eigenlijk leiden al die verschillende wegen naar Rome. Via andere methodes of andere bewoordingen komen ze allen tot hetzelfde inzicht. Dat het uiteindelijke doel zou moeten zijn: dichter bij onszelf komen. Onszelf zijn, wat dat ook moge z

Niet letterlijk. Ik zit niet vastgeklemd met mijn been tussen 2 rotsblokken of zo. Op die avontuurlijke reis van me. (zie vorige blog) Nee, soms zit ik vast in een bepaalde situatie, die voor mij helemaal niet meer fijn voelt, of dat zelfs nooit heeft geweest. Cliënten maken dit ook soms mee. Als kind is dat extra moeilijk om mee te maken. Zo zitten sommige kinderen op internaat, ook hooggevoelige, en is dat voor hen heel moeilijk om mee om te gaan. Of ze belanden door de sch