Het is weer zover. We zijn aanbeland in de feestweek van het jaar. En wonder boven wonder heb ik het deze keer al redelijk goed overleefd. Ik zeg wel overleefd. Want voor mij blijft zo een feestweek het tegenovergestelde van een feest.
Tijdens die week schiet ik meestal ook weer in actie om mogelijke zelfhulpgroepen rond het thema in te schakelen. Maar tevergeefs. Tot de dag van vandaag heb ik nog geen zelfhulpgroep gevonden.
Ik kan er niet aan doen. Maar een feest vraagt veel van mij. Of beter gezegd. Het is allemaal een beetje teveel van het goede op zo een feest. Te veel mensen, te veel eten, te veel tijd samen, te veel cadeautjes. Al die zaken op zich, vormen geen probleem. De mensen zijn mensen van wie ik hou, het eten is meestal ongelooflijk lekker, de cadeautjes zijn zorgvuldig uitgezocht. Maar het geheel, dat blijft me ongelooflijk benauwen.
En dus probeerde ik enkele weken voor het feestgedruis het onderwerp alvast eens bespreekbaar te maken met mijn kroost. Ik probeerde hen alvast te sussen dat er later niet zo van die feesten hoeven plaats te vinden op afgesproken data in het jaar. Dat ik het even gezellig zou vinden als we elkaar af en toe nog zien, op een moment dat het ons allen past. En dat we dan gewoon gezellig een wandeling kunnen maken bijvoorbeeld. Of bij een vuurtje in de tuin wat kunnen bijpraten. Zonder verdere poespas. En dat iedereen naar huis kan gaan op het moment dat hij dat wil. Geen vaste uren.
Nu ik het zo opschrijf, lijkt vrijheid voor mij wel heel erg belangrijk. Of rust kunnen nemen op het moment dat het nodig is voor jezelf. En dat is op een feest helaas niet altijd mogelijk.
Terwijl ik die toekomstdromen voor hen visualiseerde, zag ik het gelaat van mijn oudste bleker en bleker worden. Maar mama, wij gaan toch zeker nog samen vieren bij opa, en grotemoe en groteva? En met alle nonkels en tantes en neven en nichten en...? En met lekker eten? En cadeautjes uitzoeken voor elkaar? Mijn kroost zag de toekomst dus blijkbaar een beetje anders dan ik dat deed.
En zo komt het dat ik voorlopig nog gezellig mee feest. Maar in de mate van het mogelijke draag ik zorg voor mezelf door tijdens het jaar enkel deel te nemen aan feesten waar niet te veel mensen tegelijk samen zijn. Op voorhand geef ik ook al aan dat ik niet al te lang zal blijven. Af en toe trek ik me eens terug uit het feestgedruis door een één op één gesprekje, een luchtje te scheppen buiten,...En wonderbaarlijk genoeg, zo ben ik er tijdens de laatste kerstfeesten zelfs in geslaagd om er van te genieten!
Hierbij alvast prettige feesten en een Gelukkig Nieuwjaar gewenst!