Het begrip ‘Mindfulness’ verspreidt zich langzaam maar zeker onder de mensen. Stilaan kijken vrienden of collega’s je niet meer bevreemd aan als je hen vertelt dat je nu een cursus volgt om via positief denken opnieuw grip op je leven te krijgen. Ik kan het alleen maar aanraden, en wil hier nog even twee voorbeeldjes uit het leven meegeven.
Een eerste voorbeeld gaat over een cliënt die in het voorbereidend gesprek de nadruk legde op wat hij allemaal niet had. In dit geval ging het om een jongere en hij was enorm gefrustreerd dat hij van zijn ouders niet mocht gamen wanneer hem dat uitkwam (liefst de hele dag), vervolgens haalde hij ook nog aan dat het hem stoorde dat hij tijdens de vakantie niet mocht slapen tot de middag, en tenslotte haalde hij nog een stuk of 10 andere dingen aan die hij niet leuk vond.
Terwijl hij dit aan me vertelde, werd hij langzaamaan bozer en bozer, tot hij uiteindelijk eindigde met de woorden ‘wat heb ik nu nog aan mijn leven?’ Zware woorden voor een jongere. Toen hij wat kalmer werd, vroeg ik hem eens op te sommen, wat hij inderdaad dan wél aan zijn leven had. Heel concreet moest hij voor mij 3 zaken op papier zetten waar hij wel blij mee was. Het duurde even voor hij op een eerste voorbeeld kwam. Maar daarna was hij niet meer te stoppen. En bij het bekijken van zijn eigen lange lijst van voorbeelden, leek hij eigenlijk zelfs opgelucht. Het deed hem deugd om ook eens bij al die positieve dingen stil te staan, en hij ging een stukje gelukkiger huiswaarts.
Een andere cliënte bleef maar herhalen dat ze een foute keuze had gemaakt. En daar zat ze nu, in een leven dat ze eigenlijk niet had gedroomd. Ik vertelde haar dan dat je jezelf altijd opnieuw uitvinden, ALTIJD! Denk gewoon even terug aan de tijd dat je 18 jaar was. Toen had je een gevoel van: ‘wow, mijn verplichte studies zijn gedaan, het leven gaat nu beginnen. Met wie zal ik mijn leven delen? Wat zal ik ‘worden’? Wat voor werk zal ik doen? Zal ik veel mensen leren kennen? Andere culturen? Deze vragen stelde je toen met een combinatie van nieuwsgierigheid, trappelend om er aan te beginnen.
Nu ben je misschien 30 jaar ouder, en heb je ondertussen al wat in het leven meegemaakt. Prettige maar soms ook minder leuke dingen. En misschien zakt de moed je op dit ogenblik in je schoenen omdat je dacht dat je alles voor elkaar had in het leven, maar dat nu helemaal niet meer zo zeker lijkt. Misschien staat je relatie op springen, ben je ernstig ziek, lijkt het werk dat je zo fantastisch vond helemaal niet meer bij je te passen. Dan kan het wel eens gebeuren dat je triest wordt, heel triest. En terecht. Want je verwachtingen zijn niet uitgekomen. Vanuit die teleurstelling ervaar je verdriet.
Maar ho! Wat zou er gebeuren als je nu eens even jezelf in de maling neemt. Je veegt die 30 voorbije jaren in je hoofd even uit. Wat stel je dan vast? Dat je eigenlijk, net zoals toen je 18 was, aan een begin staat, een begin waarin alles nog mogelijk is! En waarin je opnieuw kan gaan uitzoeken wie of wat bij je past, welke voeding en lichaamsbeweging je lichaam een boost kan geven.... en dat is nu net... de kracht van je gedachten!