Onlangs zei een vriendin in nood me, dat iemand haar vertelde dat ze moest leren om haar zorgen te uiten bij haar beste vrienden. Want doordat je je ook in zwakke momenten uit, en niet alleen in je sterke, zou je vriendschapsrelatie erop vooruitgaan, in de zin dat je je dan gelijkwaardiger opstelt.
Deze uitspraak bleef bij me hangen. In de eerste plaats omdat ik zelf ook de neiging heb om mijn zorgen zoveel mogelijk zelf te verwerken. In de tweede plaats omdat ik niet zo overtuigd ben van het feit dat dat één van ijkpunten is om goede vriendschap aan af te meten.
In een boek met uitleg over Indiaanse gebruiken las ik daarover iets moois dat aansluit bij dit thema. Bij de Noord-Amerikaanse indianen was er het begrip van de zogenaamde ‘lastkorf’. De lastkorf was oorspronkelijk een korf die gebruikt werd door de vrouwen om net voldoende hout voor een vuur in te bewaren, zodat zij tijdens het reizen dan wel altijd de handen vrijhadden om knollen op te graven of kruiden te verzamelen. Maar op plekken waar zij langere tijd verbleven, werden die lastkorven dan vaak aan de buitenkant van de tipi opgehangen.
De tipi gold als ‘heilige ruimte’ voor het gezin dat daarin verbleef. Als iemand het gezin wou bezoeken, moest die eerst zachtjes krabben aan de tent om toestemming te krijgen om binnen te mogen gaan. Als er geen antwoord kwam, mocht men niet binnenkomen, want het gezin kon aan het eten zijn, of gewoon een beetje privacy willen, en dat werd altijd gerespecteerd. Maar indien je wel binnen mocht komen, herinnerde de lastkorf er symbolisch aan dat de bezoeker eerst zijn persoonlijke klachten of problemen in de lastkorf moest achterlaten, voordat hij of zij de heilige ruimte van dat gezin binnenging. Daar moest hij zich aan houden, of hij zou anders niet meer welkom zijn.
In deze cultuur vond men het dus niet gepast om zijn zorgen zomaar in de ‘heilige ruimte’ van de ander binnen te gooien. Mensen zochten toen met anderen vriendschappelijk contact vanuit een idee om samen een fijne tijd te beleven. Zorgen werden eerder geuit bij een wijze van de stam, of tijdens een raad van de stam, of losten zich op in het veelvuldige contact met de natuur.
Natuurlijk lijkt het me in onze samenleving ook niet de bedoeling om enkel maar het goede of mooiste nieuws met elkaar te delen, zoals op facebook of andere social media. Want dan dreigt weer het gevaar dat we het minder goede nieuws gaan verdringen uit ons leven. Maar ik vond de tekst wel een mooie aanleiding om eens na te denken over hoe bewust om te gaan met onze zorgen.