Magie, bestaat dat dan? Daar twijfelde ik eigenlijk steeds zelf nog over. Soms had ik al eens het genoegen van iets magisch te mogen meemaken. Maar mijn sterke verstand bracht me vervolgens aan het twijfelen of het niet eerder toevallig was. Tot deze week. Er is weer eens iets gebeurd waardoor stilaan de balans toch uitkomt op wél geloven in magie.
Afgelopen week startten mijn lessen Lu Jong opnieuw. Elke les wijd ik aan een ander thema. De les stond deze keer in het teken van Rhiannon, de tovenares, en zou dus over magie gaan. Tijdens de voorbereiding kreeg ik wat ideetjes waarrond ik kon werken. Ik besloot om te eindigen met werken met de energie van edelstenen. Toch wel best een magisch thema, lijkt me.
Toen ik thuiskwam met een verse voorraad glimmende ‘knuffel’stenen, kon mijn dochter niet anders dan ‘wooooow’ uitroepen. Ze voelde zich onmiddellijk aangetrokken tot die stenenpracht, en we lieten ons verleiden om elk al een edelsteen voor onszelf uit te kiezen, die ons dan kan helpen in ons dagelijks leven.
Mijn dochter maakte eerst haar keuze, en riep vervolgens verrukt uit: ‘Oh mama, die oranje edelsteen past echt bij jou!’ Ik twijfelde, omdat ik het nogal een felle kleur vond. Maar dan had ze een volgend argument: ‘mama, je vriendinnen bij de Lu Jong Masterclass hadden je ook een oranje sjaal voor je verjaardag cadeau gedaan, dus echt, ik denk dat die kleur nu iets voor je kan doen.’
Hoe erg ik haar mening ook op prijs stel, ik wilde me niet zomaar een steen of een kleur laten ‘opdringen’. De vrijheidsstrijder in mij had dus een schitterend idee: ik zou mijn knuffelsteen met mijn ogen toe uitkiezen, zodat mijn onderbewustzijn mocht uitkiezen, en ik mijn verstand even opzij zette.
Ik liet mijn handen over de stenen gaan, nam er een uit, en …. Had de oranje steen vast die mijn dochter voor me aanwees. (Hetgeen je misschien al een eerste voorval van magie kan noemen, maar daar sta ik nu pas bij stil.) De voorbije dagen vergezelde de steen me dus af en toe. Maar wat merkte ik na enkele dagen? Als ik de steen op zak droeg, werd ik soms wat onrustig, krikkel, en zelfs wat slechtgezind.
Ik zocht dus maar eens even extra op wat de steen juist kan brengen van heling (het is een oranje carneool) en las zorgvuldig de hele tekst na. Ik las verder ook ergens dat, als je heel gevoelig bent, een steen soms ook ‘te sterk’ kan binnenkomen. Toen besloot ik de steen slechts af en toe, en niet meer de hele tijd op zak te dragen.
Vervolgens gaf ik een sessie aan een man die zijn laatste levensfase is ingegaan. De sessie begon heel mooi en krachtig. Maar na enkele minuten, ging er door mijn hoofd een zin uit het stenenboek heen: de carneool kan angst voor de dood wegnemen, en mensen begeleiden op hun pad van dit leven naar de andere dimensie.
Ik kon de steen dus onmiddellijk mee inzetten tijdens het energetisch lichaamswerk! En als kers op de taart, las ik na de sessie bij de tekst van de maangodin Rhiannon dat ook zij als taak heeft, om samen met haar witte paard, stervenden te begeleiden over de dood heen.
Dit legde mijn verstand toch wel even het zwijgen op. Mijn onderbewustzijn had blijkbaar toch op het perfecte moment gekozen voor de perfecte kaart en steen … hoe wonderlijk en prachtig dat alles zo met elkaar verweven was. Magie lijkt me dus wel degelijk te bestaan!