Oh ja, nog iets vergeten, bij de tips over hoe omgaan met een situatie waarin je je niet prettig voelt. Een andere tip die ik je zou kunnen geven is: neem elke dag de tijd om even te mediteren. Maar hierbij wil ik toch ook graag even delen wat ik bedoel met mediteren.
Regelmatig krijg ik immers de vraag: ‘mediteer jij vaak?’ ‘Is het makkelijk voor jou om te mediteren?’ En samen met deze vraag horen eigenlijk ook een hele reeks onuitgesproken vragen. ‘Geloof jij in de kracht van meditatie?’ ‘Ben jij ook een lid van de spirituele groep waartoe ik behoor?’ Misschien ook wel stiekem de vraag: ‘hoe ver sta jij dan wel in je proces naar verlichting?’
Nu is het zo dat ik die vraag niet zo makkelijk kan beantwoorden. Ik zou kunnen zeggen: ‘ja hoor, elke dag. Ik geloof dat mediteren een belangrijk onderdeel is in het pad naar verlichting.’ En met dit antwoord zou iedereen best tevreden zijn. Dit is een antwoord dat de meeste mensen al verwachten en aanvaarden. Maar als ik eerlijk ben, moet ik toegeven dat ik eigenlijk nooit ‘mediteer’. Tenminste niet in de strikte betekenis van wat de meeste mensen onder mediteren verstaan. Ik heb het dan over mediteren als: rustig stilzitten, met je ogen gesloten, het hoofd leegmaken, en contact maken met je innerlijke zelf.
In de verschillende opleidingen die ik volgde, was meditatie telkens een vast onderdeel. Maar ik voelde me eigenlijk nooit helemaal goed in mijn vel tijdens zo een meditatie. Ik had het gevoel alsof ik waardevolle tijd aan het verspillen was. Ik bleef mezelf tijdens die meditaties afvragen ‘wat doe ik hier’. Ik heb meditaties meegemaakt in kleine groepen, grote groepen. In stilte, of met geluid. Maar bij elk van deze vormen van meditatie geraakte ik eigenlijk in de war. En het feit dat ik in de war was, dat ik mijn verstand tijdens zo’n meditatie niet opzij kon zetten, betekende dan eigenlijk ook dat ik ‘faalde’ in mediteren. En gaf me dus het gevoel dat ik veraf was van een toestand van ‘ontwaken’.
Gelukkig heb ik nu, 20 jaar na mijn eerste ervaringen met meditatie, begrepen dat meditatie onder deze vorm helemaal geen ‘voorwaarde’ is om ‘verlicht’ te worden. Dat je een’volledig’ mens kan zijn, mentaal, emotioneel, en spiritueel, zonder dat je deze vorm van meditatie onder de knie hoeft te hebben. Het blijft tenslotte ook maar een bepaalde vorm, niet meer dan dat. Een vorm die voor sommigen werkt, omdat zitten en zichzelf stil maken perfect past bij hun diepste zijn. Maar een vorm die niet voor iedereen werkt. En dat is ook helemaal ok.
Voor mij is meditatie dus veeleer niets, en alles tegelijk. Omdat voor mij meditatie ook is: dansen, lachen, lol maken met je kinderen, genieten van een wandeling in het park, omgaan met je huisdieren, denken... kortom: alles wat bij jou past en waar jij tot rust van komt. En dat kan zo iets eenvoudig zijn als eens diep in en uit ademen. Zodat je op die manier contact kan maken met de aspecten van je Hogere Zelf, en het je zo kan helpen om in je kracht te komen staan.