Misschien dat je er momenteel ook middenin zit, net zoals een cliënt die onlangs bij me was? Dat je het gevoel hebt dat je (op dit moment) niet meer zo’n diepe connectie voelt met de mensen die eigenlijk het dichtst bij je staan?
Hij zat in een fase in zijn leven dat hij voor zichzelf heel wat op een rijtje had moeten zetten, doordat hij moest omgaan met een plots ontslag, en daardoor een groot stuk van zijn zingeving in zijn leven wegviel. Maar bij dat op een rijtje zetten, kwam hij uit bij een iets andere invulling in zijn leven, andere interessevelden ook, en keek hij met een andere blik op wat om hem heen gebeurde.
Dat maakte echter dat hij zich plots soms wat vervreemd voelde. Hij had het gevoel dat hij nog weinig kon delen met die mensen die eigenlijk al zo’n lange tijd aan zijn zijde hadden gestaan, zowel zijn beste vrienden, als zijn partner, … die hij allemaal al zolang kenden (ze waren immers opgegroeid in hetzelfde dorp). Dat maakte hem verdrietig, en hij voelde zich ook best eenzaam.
Als zoiets gebeurt, zou je jezelf kunnen afvragen of het dan misschien de bedoeling is dat deze mensen stilaan verdwijnen uit je leven. Maar in de plaats daarvan, zou je het eerst toch nog een kans kunnen geven door op een andere manier naar je relaties kijken. Hierbij geef ik graag enkele tips mee, die voor mij hielpen op het moment in mijn leven dat ook mij dit overkwam.
Zo hielp het voor mij bijvoorbeeld om te geloven dat er ook zoiets bestaat als toeval (of net ‘geen toeval’ 😊). ‘Toeval’ dat jullie vanaf je geboorte allemaal dezelfde plek hebben uitgekozen om op te groeien, en waarschijnlijk dus ook wel ‘verbonden zielen’ zijn. ‘Toeval’ dat je bepaalde mensen bent tegengekomen tijdens je studie, werk en hobby’s, die vervolgens vrienden zijn geworden.
En ook al delen zij op dit moment in hun leven misschien even niet meer al jouw interessevelden, dat kan ook nog komen, in een andere fase in hun leven, waarin zij misschien door een proces in hun leven gaan. Wie weet maak jij ook net deel uit van deze groep vrienden om toch voorzichtige ‘zaadjes’ te planten, en hen warm te maken voor al deze nieuwe onderwerpen die jou nu interesseren?
Wat mij verder ook hielp was: om buiten en boven die ‘interessevelden’, wat je trouwens eigenlijk als een soort ‘hobby’ zou kunnen omschrijven, vooral te kijken naar welke diepere waarden je wel nog deelt, zoals bv dat je op eenzelfde manier in het leven staat, op het vlak van er graag zijn voor een ander, dat je samen ongelooflijk goed kan lachen en relativeren, enz.
En blijft het ondanks al deze tips tijdelijk toch heel moeilijk om nog verbinding te voelen, voel je er op dat ogenblik dan ook niet slecht bij om misschien het tempo waarop je elkaar ziet, iets los te laten. Het is helemaal prima als je elkaar nu een tijd wat minder zou zien, om in een volgende fase van je leven de band misschien weer wat meer aan te halen.
Bij dit laatste kan het ook een troost zijn om te weten dat, of je het nu prettig vindt of niet, het leven eigenlijk één grote aaneenschakeling is van verandering. En door dit te weten, en ergens ook te aanvaarden, kan het ook een mindere grote worsteling zijn om daarmee om te gaan.
Het kan dus misschien helpen om verandering als een soort ‘vaststaand’ 😊 feit te accepteren, en er vervolgens zo goed mogelijk mee om te leren gaan, door bv nog meer te genieten van elk moment in het ‘nu’, samen met de anderen die dichtbij je staan! Net zoals onze poes Simba, op de foto, die onbevangen naar buiten stapt, een nieuwe dag vol avonturen in de tuin tegemoet!
コメント